Την κατάλληλη στιγμή!
Δε μπορώ να θυμηθώ πόσες φορές έχω λογομαχήσει με φίλες μου για το αν το πιο κυρίαρχο πράγμα στη ζωή είναι η σύμπτωση ή ο προγραμματισμός. Όπως καταλαβαίνετε, ειδικά όσοι με έχετε παρακολουθήσει καιρό, είμαι άνθρωπος που του αρέσουν οι εκπλήξεις σε συγκεκριμένες μόνο στιγμές. Για τις μεγάλες αποφάσεις της ζωής, εμπιστεύομαι τον προγραμματισμό.
Πόσο εύκολο όμως είναι να γίνει κάτι τέτοιο; Εννοώ να πείσεις τον εαυτό σου ότι «τώρα είναι η ώρα να γνωρίσεις κάποιον που θα είναι ο σύντροφος της ζωής σου» ή «αυτή είναι η δουλειά ή ο ρόλος που σου ταιριάζει» και διάφορα τέτοια, ειδικά στην εποχή της ρευστότητας και της ανασφάλειας που ζούμε. Απάντηση: δεν είναι καθόλου εύκολο, δηλαδή δεν γίνεται. Και εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι.
Στα 25 μου αποφάσισα να μάθω μουσική και συγκεκριμένα πιάνο. Ήταν η «κατάλληλη στιγμή»; ….Μάλλον όχι. Με πείσμα, επιμονή, βοήθεια και αφοσίωση νομίζω ότι κατάφερα όμως να έχω έστω και μια σχετική επαφή με το αντικείμενο, χώρια η όλη δοκιμασία που με έκανε άλλο άνθρωπο. Παντρεύτηκα σε μια ηλικία και με έναν τρόπο που σίγουρα δεν ήταν αυτό που τα στεγανά της κοινωνίας μας, όσο και να έχουν αλλάξει, θεωρούν ιδανικό. Ήταν η κατάλληλη στιγμή; Με όσα συνέβαιναν στις οικογένειές μας για πολύ καιρό καιρό, με θέματα υγείας κυρίως, κανείς δεν μπορεί να πείσει για το αντίθετο, και το πώς θα θυμάμαι αυτή τη μέρα, με κάνει να είμαι βέβαιη για την απόφασή μας. Ξέρω πολλούς ανθρώπους, ανάμεσά τους και αγαπημένα πρόσωπα, που πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους χωρίς να έχουν περάσει έξω από γυμναστήριο καν, αλλά μετά τα 30 τους αποφάσισαν να μπουν σοβαρά – χωρίς μεγάλες υπερβολές – στον συγκεκριμένο χώρο. Είναι λάθος; Και βέβαια όχι…
Το αν για κάτι είναι η «κατάλληλη στιγμή» από τι θα κριθεί; Προφανώς σε βάθος χρόνου από την ορθότητα και «επιτυχία» μια κίνησης – απόφασης. Από τη στιγμιαία και διαχρονική αίσθηση ικανοποίησης που σου δίνει αυτή η απόφαση, αλλά σίγουρα όχι από τα πλαίσια τα οποία θέτει ο περίγυρος ή οι άλλοι.
Πλέον η καθημερινότητά μας έχει περιορίσει την ευχέρεια του να κάνουμε αυτό που «μας κάνει να νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας». Είναι πολλές οι προκλήσεις, λίγος ο ελεύθερος χρόνος, περίεργες οι κοινωνικές σχέσεις. Γι' αυτό, όποτε ξέρουμε μέσα μας ότι μια απόφαση θα μας βελτιώσει ατομικά και κοινωνικά, δεν πρέπει να διστάσουμε, όσο κι αν μπορεί να σκεφτούμε ότι δεν είναι «η κατάλληλη στιγμή».
Γιατί με βάση τα κοινωνικά δεδομένα της Ελλάδας, που σε πολλά πράγματα έχουν ακόμα μια δεδομένη ισχύ, μόλις μια γυναίκα περάσει τα 35 δεν είναι η «κατάλληλη στιγμή» για παιδί, ειδικά μέσα στον κορονοϊό, ειδικά με αυτήν την οικονομική αστάθεια, ειδικά όταν δεδομένα δεν θα είναι ευνοϊκές οι συνθήκες. Όμως όταν σε μια σχέση υπάρχει αγάπη και σταθερότητα, υγεία και σιγουριά, πίστη και αφοσίωση, πιστέψτε με, όλες οι άλλες κατάλληλες στιγμές που σου έχουν πει άπειρες φορές φαίνονται τελείως λάθος.
Κατερίνα Στικούδη
Σχετικά άρθρα
