Ο παιδικός διαβήτης σε νούμερα

Με την δραματική αύξηση του αριθμού των παιδιών που πάσχουν από διαβήτη σκόπιμο είναι κάθε γονιός να είναι επαρκώς ενημερωμένος είτε έχει παιδί με διαβήτη είτε όχι. Ρωτήσαμε την ενδοκρινολόγο Μαρία Προκοπίου και πήραμε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες.

2 είναι οι τύποι διαβήτη

Ο διαβήτης τύπος 1,  γνωστός και ως ινσουλινοεξαρτώμενος που είναι πιο συχνός στα παιδιά, θεωρείται αυτοάνοσο νόσημα και οφείλεται στην αποτυχία του παγκρέατος να εκκρίνει επαρκείς ποσότητες ινσουλίνης και ο διαβήτης τύπος 2 γνωστός και ως μη ινσουλινοεξαρτώμενος που οφείλεται στην αντίσταση του οργανισμού στην ινσουλίνη (δηλαδή το πάγκρεας παράγει ινσουλίνη, αλλά οι ποσότητες δεν είναι επαρκείς για να καλυφθούν οι ανάγκες του οργανισμού). Στην περίπτωση του διαβήτη τύπου 2 την προδιάθεση του οργανισμού μπορεί να πυροδοτήσουν πολλοί και διαφορετικοί παράγοντες, όπως η παχυσαρκία αλλά και η κληρονομικότητα. 

90-95 % των παιδιών με διαβήτη έχουν διαβήτη τύπου 1

του οποίου η συχνότητα εμφάνισης φαίνεται να αυξάνεται σε ποσοστό 3 έως 5% ετησίως. Παρόλα αυτά πιο ανησυχητική είναι η  συχνότητα εμφάνισης του διαβήτη τύπου 2 στα παιδιά σε όλο τον κόσμο η οποία ενδέχεται να σημειώσει έως και 50% αύξηση τα επόμενα 15 χρόνια. Πρόκειται για τη μορφή διαβήτη που θεωρείτο παλαιότερα ότι προσβάλλει κυρίως τους ενήλικες. Σήμερα έχει αλλάξει πρόσωπο και προσβάλει και παιδιά. Η ιλιγγιώδης αύξηση του διαβήτη τύπου 2 οφείλεται σε σημαντικό ποσοστό στην αλλαγή των διατροφικών συνηθειών και στην αύξηση της παχυσαρκίας.Πιο συγκεκριμένα η πλειοψηφία των παιδιών με Διαβήτη τύπου 2 είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα κατά τη στιγμή της διάγνωσης και συχνά έχουν οικογενειακό ιστορικό δηλαδή κάποιο συγγενή με διαβήτη. Γι’ αυτό όσα παιδιά ανήκουν στις δύο παραπάνω κατηγορίες πρέπει να ελέγχονται ανά διετία μετά το δέκατο έτος ζωής. 

7 είναι τα πιο τυπικά συμπτώματα του παιδικού διαβήτη 

Η παρατήρηση των συμπτωμάτων που μπορεί να συνδέονται με διαβήτη και η έγκαιρη ενημέρωση του παιδίατρου για αυτά έτσι ώστε να γίνουν οι κατάλληλες εξετάσεις, βοηθάει στην έγκαιρη διάγνωση.  Θα πρέπει ωστόσο να λάβετε υπόψη ότι τα συμπτώματα αυτά αφορούν κατά κανόνα τον Διαβήτη τύπου 1 αφού συμπτώματα του Διαβήτη τύπου 2 είναι πιο ήπια ή ακόμα και ανύπαρκτα. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να είναι συχνοουρία που εκδηλώνεται με συχνή επίσκεψη του παιδιού στην τουαλέτα  ή στις πιο μικρές ηλικίες με συχνά «ατυχήματα» ή νυχτερινή ενούρηση, έντονη και συχνή δίψα, εξάντληση ή κόπωση, απώλεια βάρους ενώ πιο τυπικά συμπτώματα στα παιδιά μπορεί να είναι το πονόκοιλος, ο πονοκέφαλος και προβλήματα συμπεριφοράς όπως π.χ. δυσκολία συγκέντρωσης.  Αν παρατηρήσετε πάντως ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω συμπτώματα μην τα αγνοήσετε γιατί μπορεί να συνδέονται με διαβήτη.

5 είναι οι βασικές παράμετροι για τη σωστή ρύθμιση του παιδικού διαβήτη

Με τη χορήγηση ινσουλίνης, την εφαρμογή σωστής διατροφής, τη σωματική άσκηση, τη σωστή εκπαίδευση γύρω από τη νόσο και την τακτική ιατρική παρακολούθηση, ο διαβήτης ενός παιδιού μπορεί να τεθεί υπό έλεγχο πράγμα που μειώνει το ενδεχόμενο εμφάνισης επιπλοκών της νόσου διασφαλίζοντας μια φυσιολογική ζωή για το παιδί. 

4 είναι τα βασικά μέτρα πρόληψης του παιδικού διαβήτη και πιο συγκεκριμένα του διαβήτη τύπου 2

Έρευνες ανά την υφήλιο έχουν δείξει ότι ο διαβήτης τύπου 2 μπορεί να προληφθεί αν υπάρξουν παρεμβάσεις στη ζωή του παιδιού, όπως δηλαδή μείωση βάρους σε περίπτωση που το παιδί είναι υπέρβαρο, αποφυγή του καθιστικού τρόπου ζωής, ένταξη συστηματικής άσκησης στην καθημερινότητά του και ισορροπημένη διατροφή με αποφυγή υπερκατανάλωσης απλών υδατανθράκων και λιπών και τυποποιημένων τροφών ή γευμάτων τύπου fasts food.

10 φορές ή και παραπάνω χρειάζεται ένα παιδί με σακχαρώδη διαβήτη 1 να μετράει καθημερινά το σάκχαρό του

Πολύ σημαντικό βήμα στην καλή ρύθμιση των παιδιών είναι η τακτική μέτρηση του σακχάρου. Είναι σημαντικό κανείς να λαμβάνει πολλές φορές τις τιμές του σακχάρου ώστε να ρυθμίζει τη δόση της ταχείας ινσουλίνης που απαιτείται να κάνει αλλά και να ελέγχει διάφορα συμπτώματα που μπορούν να εμφανιστούν όταν έχει υπογλυκαιμία. Λύση στο «πρόβλημα» των πολλών  τρυπημάτων,δόθηκε με το νέο μετρητή που κυκλοφορεί ο οποίος τοποθετείται πάνω στο σώμα και κάτω από τα ρούχα, είναι μικρός σε μέγεθος και παραμένει στο σώμα έως και 14 μέρες. Ο αισθητήρας αυτός χρειάζεται να τοποθετηθεί μόνο μία φορά κάθε 2 εβδομάδες και απαλλάσσει από το επώδυνο τρύπημα στα δάκτυλα, κάνοντας πιο εύκολη τη ζωή των ασθενών.