COVID-19: Μεταδίδεται τελικά ο ιός από τις επιφάνειες;

Τι λένε τα πρόσφατα δεδομένα

Σε μια πρόσφατη δημοσίευση του περιοδικού Nature σχολιάστηκε το κατά πόσο οι μολυσμένες επιφάνειες αποτελούν συχνή πηγή διασποράς του κορονοϊού SARS-CoV-2 .

 Έτσι καθώς  συσσωρεύτηκαν όλο και περισσότερα δεδομένα κατά την πορεία της πανδημίας, φαίνεται τελικά από τις έρευνες ότι κύριο μέσο μετάδοσης είναι τα μεγάλα σταγονίδια που αποβάλλουν τα μολυσμένα άτομα και μικρότερα σωματίδια καθώς μιλάνε, βήχουν ή αναπνέουν, τα οποία εισπνέονται από τους ανθρώπους στον περίγυρο. Κι ότι η μετάδοση από μία μολυσμένη επιφάνεια ναι με είναι πιθανή, αλλά έχει μικρότερο κίνδυνο συγκριτικά. 

Η θεωρία για το «πτώμα» του ιού

Το RNA του ιού μπορεί να βρεθεί τόσο σε αντικείμενα σε μονάδες υγείας όσο και  σε σπίτια και μάλιστα μπορεί να παραμείνει για εβδομάδες.  Διάφοροι ερευνητές χρησιμοποίησαν το RNA του ιού και μόλυναν κύτταρα σε εργαστηριακό περιβάλλον. Η μελέτη έδειξε ότι ο ιός παρέμενε λοιμογόνος σε πλαστικές και μεταλλικές επιφάνειες για 6 ημέρες, σε χαρτονομίσματα για 3 ημέρες, στις χειρουργικές μάσκες τουλάχιστον για 7 ημέρες, στο δέρμα 4 ημέρες, ενώ στα ρούχα

λιγότερο από 8 ώρες. Ενώ όμως τα δεδομένα αυτά συνηγορούν υπέρ της επιβίωσης του κορωνοϊού στις επιφάνειες, αυτό δεν συνεπάγεται ότι οι άνθρωποι μολύνονται από επιφάνειες, όπως το χερούλι μίας πόρτας. Και αυτό γιατί οι μελέτες αυτές της επιβίωσης του ιού, όχι μόνο χρησιμοποιούν μεγάλες ποσότητες του ιού αλλά και ειδικές συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας, διευρύνοντας έτσι το χάσμα μεταξύ πειραματικών και πραγματικών συνθηκών ακόμα περισσότερο.

Μελέτη του Assuta Ashod πανεπιστημιακού νοσοκομείου στο Ισραήλ όπου προσπάθησαν οι ερευνητές να εντοπίσουν ζωντανό τον ιό στα πράγματα ασθενών και στα έπιπλα σε μονάδες απομόνωσης και ξενοδοχεία καραντίνας, τα μισά δείγματα από τα νοσοκομεία και το ένα τρίτο των ξενοδοχείων ήταν θετικά, αλλά δεν ήταν ικανά να μολύνουν κύτταρα.

Σε μία άλλη μελέτη που διενεργήθηκε από τον Απρίλιο έως τον Ιούνιο στο Tufts University στη Μασαχουσέτη, οι ερευνητές έπαιρναν καθημερινά δείγματα από εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους, προκειμένου να ανιχνεύσουν το γενετικό υλικό του ιού. Με βάση τα επίπεδα RNA του ιού και το πόσο συχνά οι άνθρωποι άγγιζαν τις επιφάνειες αυτές υπολόγισαν τον κίνδυνο λοίμωξης από μολυσμένη επιφάνεια σε λιγότερο από 5 ανά 10000. Η έρευνα δηλαδή απέδειξε ότι η μόλυνση είναι εφικτή αλλά σπάνια.

Αυτό ίσως εξηγεί γιατί τα πρώτα μέτρα που λήφθηκαν για να ελέγξουν την πανδημία, που ήταν κυρίως η απολύμανση των επιφανειών, ήταν ελάχιστα αποτελεσματικά, ενώ οι κοινωνικές αποστάσεις, ο περιορισμός των ταξιδιών και τα Lockdown ήταν πολύ πιο αποδοτικά.

Ευχαριστούμε για τις πληροφορίες την Θεραπευτική Κλινική της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.