Μου πάει;

Σας έχει λείψει μια βόλτα στα μαγαζιά, να χαζέψετε τις βιτρίνες; Ή μήπως το κινητό με τις χιλιάδες διαφημίσεις και φωτογραφίες από σελίδες που ακολουθούμε έχει αντικαταστήσει και αυτό το κομμάτι της ζωής μας; Είναι ακόμα θέμα συζήτησης το «τι θα φορεθεί φέτοςς;» ή ακούγομαι σαν βγήκα από περιοδικό του 1985; 

Αλλά, σοβαρά τώρα, από τις σελίδες ενός περιοδικού, μέχρι τα ποσταρίσμτα στο ιnsta, από τις βιτρίνες μέχρι τα πρωινά στην τηλεόραση, μη μου πείτε ότι δεν επηρεάζεστε από τις τάσεις της μόδας, μη μου πείτε ότι δεν βλέπετε κάτι που να σας κάνει αμέσως να πείτε «αυτό το θέλω»… και να κινείστε ανάλογα;

Η μόδα πλέον είναι αναγκαίο "κακό". Ο καταναγκαστικός της χαρακτήρας είναι κάτι που ξέρουμε ότι υπάρχει, τον αποδεχόμαστε και προχωράμε. Ή μήπως όχι; Ζούμε σε μια εποχή που – μου λένε και ακούω, δεν είμαι ακόμα 100% σίγουρη – πως οτιδήποτε είχε να προτείνει η μόδα σαν μοναδικότητα, το έκανε, και τώρα απλά ανακυκλώνεται με διάφορους συνδυασμούς, επαναλήψεις, ατυχείς εμπνεύσεις και επιτυχημένες επανεκδόσεις. Σωστό μου μοιάζει αλλά από την άλλη, όλο και κάτι νέο θα πάρει το μάτι μου που δεν το έχω δει, ή έτσι τουλάχιστον νομίζω.

Πάντως τα τρία γνωρίσματα που έχει αυτό που λέμε «μόδα» δεν αλλάζουν όσα χρόνια και να περάσουν. Το εφήμερο, το παράλογο και το καταναγκαστικό. Δεν κρατάει πολύ, δεν δικαιολογεί τις επιλογές της και δεν γλιτώνεις. Πάντως σήμερα δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα. Τόσο στους δρόμους όσο και στο διαδίκτυο, ένας άνθρωπος που ψάχνει και ψάχνεται μπορεί να βρει τα πάντα. Ανεξαρτήτου οικονομικού μεγέθους και αισθητικής. Όρεξη να ΄χεις…

Εικόνα

Το άλλο στοιχείο της εποχής μας είναι ότι πλέον οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης λειτουργούν για όλους μας σαν ένα μεγάλο «My style rocks” όπου φίλοι και φίλες σχολιάζουν φανερά, δημόσια, ευθέως ή πλαγίως, ή και πιο διακριτικά πολλές φορές, κάθε μας εμφάνιση, λες και κρίνεται το επαγγελματικό μας μέλλον. Και τι να κάνουμε, να απολογούμαστε ή να παρακολουθούμε όλες τις τάσεις λες και αυτό είναι πλέον εφικτό;

Θα μπορούσα να παραθέσω ένα σωρό προσωπικές εμπειρίες αφού κρίνομαι καθημερινά για κάθε μου επιλογή, στυλιστική και μη, αλλά δεν έχει κανένα νόημα. Άσε που συλλαμβάνω τον εαυτό μου να «κρίνει», τουλάχιστον όχι δημόσια, ρούχα και αξεσουάρ άλλων, κομμώσεις και make up. Πόσο στη μόδα είναι και πόσο επιτυχημένες επιλογές γίνονται. Δεν έχει όμως κανένα νόημα, αφού η αισθητική του καθενός είναι άμεσα διαμορφώσιμη και εναλλασσόμενη, πιο συχνά και από ανεμοδείκτη, πάντα με τη βοήθεια της μόδας.

Όλα αυτά καταδεικνύουν και μια ψυχολογική παράμετρο που συνυπάρχει με την υπακοή ή όχι στη μόδα. Αν δηλαδή ο έφηβος δεν έχει τα ρούχα που τον κάνουν δημοφιλή (και βέβαια τα λεφτά παίζουν ρόλο), αν στη δουλειά είμαστε ευπαρουσίαστοι και βέβαια, σαν συνέχεια των παραπάνω, «αρέσουμε», δηλαδή παίρνουμε «likes» που κάνουν πιο «ηλιόλουστη» τη μέρα μας, ξεχνάμε τα προβλήματά μας και όποια άλλη ειρωνεία μπορώ να σκεφτώ.

Εικόνα

Που καταλήγουμε; Σε μια απλή σκέψη και μόνο. Η μόδα, στην κοινωνία που ζούμε είναι αναπόφευκτη. Εμείς όμως μπορούμε πολύ εύκολα να διαμορφώσουμε αισθητική πριν διαμορφώσουμε στυλ. Άποψη ρε παιδί μου, πως να το πω… ώστε να έχουμε πάρει μια πολύ σημαντική απόφαση πριν δώσουμε τον οβολό μας στο κατάστημα ή στην ιστοσελίδα. Πιο σημαντικό είναι να ξέρουμε τι μας ταιριάζει, τι μας κολακεύει, τι είναι αυτό που μας κάνει να νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας και μετά αν αυτό που φοράμε είναι “in”, στυλάτο και αν ακολουθεί τα διάφορα “must” της κάθε εποχής.

Κατερίνα Στικούδη