Κινητό και οδήγηση δεν πάνε μαζί!
Ανήκω στη γενιά που μεγάλωσε με κινητά τηλέφωνα. Αν και γενικά δεν τα πάω πολύ καλά με την τεχνολογία, κινητό είχα από τη γυμνάσιο. Ήμουν πολλές ώρες εκτός σπιτιού και ήταν ο ασφαλέστερος τρόπος να ξέρουν οι γονείς μου που ήμουν. Απλά τότε το κινητό ήταν απλά…. τηλέφωνο. Τώρα είναι ένας υπερσύγχρονος υπολογιστής, μια μοντέρνα μηχανή επικοινωνίας, προέκταση του χεριού μας. Υπάρχουν όμως μερικές στιγμές της μέρας που το κινητό πρέπει να είναι όσο πιο μακριά από το χέρι μας γίνεται.
Πριν μερικές μέρες, σταμάτησα σε ένα φανάρι. Κίνηση δεν είχε, ο Αύγουστος είναι ο μήνας που η Αθήνα αδειάζει. Μετά από κάποια δευτερόλεπτα σταματάει δίπλα μου αυτοκίνητο, με νευρικές κινήσεις. Βλέπω τον οδηγό, μεσήλικας να κάνει κινήσεις με το ένα χέρι και με το άλλο να κρατάει όχι το τιμόνι, αλλά το κινητό του. Δεν έδωσα σημασία, γιατί – δυστυχώς – είναι φαινόμενο που βλέπω συχνά.
Όπως πολύ συχνά βλέπω και ένα άλλο φαινόμενο που σχετίζεται με αυτό. Τα μικροατυχήματα μεταξύ δύο οχημάτων που ο πίσω ακουμπάει – σπάνια κάνει μεγάλη ζημιά – το μπροστινό όχημα. Και τις περισσότερες φορές η αιτία είναι το ότι ο πίσω οδηγός χαζεύει το κινητό του, στέλνει μήνυμα ή ότι άλλο κάνουμε τα τελευταία χρόνια στα κινητά μας. Να ξέρετε δε θα δίσταζα να το παραδεχτώ αν μου είχε συμβεί, η αλήθεια είναι ότι αρκετά χρόνια πριν συνέλαβα τον εαυτό μου να φτάνει κοντά σε τέτοιο περιστατικό.
Το ακόμα πιο περίεργο είναι ότι στις μέρες μας η τεχνολογία μας βοηθάει να έχουμε αρκετά προνόμια που μας παρέχει το κινητό, χωρίς να χρειάζεται να απασχολούμε το 50% των χεριών μας και το 100% της προσοχής μας. Τα αυτοκίνητα, εδώ και μια πενταετία περίπου, έχουν τον κατάλληλο εξοπλισμό για να μιλάμε, οθόνη, ηχεία κλπ, την ίδια ώρα που μπορούμε εύκολα πολλές λειτουργίες του να τις περάσουμε στην οθόνη του αυτοκινήτου. Και πάλι βέβαια χρειάζεται προσοχή, αλλά τουλάχιστον συμπεριφερόμαστε σχεδόν όπως όταν αλλάζουμε σταθμό ραδιοφώνου, δηλαδή χωρίς να αποσπάται πλήρως η προσοχή μας.
Είμαστε μια χώρα με προβληματικούς οδηγούς. Γενικά, η οδηγική μας παιδεία είναι ελλιπής, οι δρόμοι μας κακοί, και έχουμε πολλά νεύρα στο τιμόνι. Σε διάφορες έρευνες οι Έλληνες φιγουράρουν στις πρώτες λίστες των χειρότερων οδηγών στην Ευρώπη, με κύριο χαρακτηριστικό την ανυπακοή στα σήματα και την απρόβλεπτη οδηγική συμπεριφορά. Το περίεργο είναι ότι βγάζουμε μια ανεξήγητη αλαζονεία στο τιμόνι, θεωρούμε ότι οι δρόμοι μας ανήκουν και όλοι πρέπει να «προσκυνήσουν» εμάς και την «αμαξάρα» μας. Σε όλο αυτό το πακέτο, προσθέτουμε και μια αίσθηση ανυπακοής στην τροχαία, αφού νομίζουμε ότι σε κάθε έλεγχο, θα μπορέσουμε να γλιτώσουμε είτε με το «μπλα μπλα» είτε με την κατάλληλη γνωριμία.
Σε όλη αυτή τη χρόνια προβληματική μας συμπεριφορά έχει προστεθεί και το κινητό, με μια διαφορά όμως. Η συχνή χρήση του την ώρα που οδηγούμε μπορεί να αποβεί μοιραία για μας αλλά και για άλλους. Αν πρέπει οπωσδήποτε να απαντήσουμε ή να επικοινωνήσουμε με κάποιον, τότε ας έχουμε τη συσκευή συνδεδεμένη με το bluetooth και ας κάνουμε μια κλήση. Όλα τα texting, likes, comments του ψηφιακού μας κόσμου μπορούν να περιμένουν.
Κατερίνα Στικούδη
Σχετικά άρθρα
