Έλα να περπατήσουμε με βήματα σταθερά
Προσπαθώ ακόμα να αποκωδικοποιήσω τις αλλαγές στην καθημερινότητά μας που φέρανε οι απανωτές καραντίνες, τα sms, η απομάκρυνση από τους συνανθρώπους μας. Σκέφτομαι όμως και πέρα από τα αρνητικά. Ότι δηλαδή μπήκαν στη ζωή μας κάποιες συνήθειες που υπό άλλες συνθήκες, ειδικά για ανθρώπους σαν εμένα, θα ήταν σκέψη μακρινή.
Τέλη Μαρτίου 2020, όταν το πρώτο κύμα μας είχε χτυπήσει και το σάστισμα με τον εγκλεισμό ήταν η καινούργια μας νόρμα, άρχισα να βγαίνω απογευματινές βόλτες για περπάτημα. Ο σύζυγος αρχικά ήταν αρνητικός. Γενικά οι άντρες θεωρούν το περπάτημα χάσιμο χρόνου, νομίζω…. Με τα πολλά πολλά, ακολούθησε και έτσι γεννήθηκε μια αγαπημένη συνήθεια, οι απογευματινές βόλτες. Περπάτημα αρκετό και αλλαγή διάθεσης πάντα προς το καλύτερο.
Προφανώς όταν μένεις, είτε στην επαρχία, είτε σε πιο απομακρυσμένη περιοχή, είναι πολύ πιο εύκολο να εντάξεις το περπάτημα στην καθημερινότητά σου καθώς υπάρχει περισσότερο πράσινο και περιοχές που ευνοούν αυτή τη δραστηριότητα. Παρόλα αυτά βλέπω όλο και πιο συχνά ότι αρκετοί γνωστοί μου, ανάμεσά τους και οι γονείς μου, ανεξάρτητα από την περιοχή που μένουν έχουν εντάξει το περπάτημα στο καθημερινό τους πρόγραμμα.
Προσέξτε, για μένα το περπάτημα δεν ήρθε ποτέ σε αντίθεση ή προς αντικατάσταση της αγαπημένης μου γυμναστικής. Μιλάμε για άλλη διαδικασία που προφανώς έχει να κάνει με μια κάποια κατανάλωση θερμίδων, αλλά όχι βέβαια στο βαθμό εντατικοποίησης της γυμναστηριακής άσκησης.
Όλο αυτό, όσο και να σας φαίνεται περίεργο, έχει ευεργετικότατες συνέπειες στην ευεξία μας πέρα από το προφανές, την άσκηση, το ξεμούδιασμα. Αρχικά και μόνο που βγαίνουμε από το σπίτι, που κλείνει η τηλεόραση, που το κινητό από μια ακόμη οθόνη ψυχαγωγίας, γίνεται απλά τηλεφωνική συσκευή, που όλη αυτή η καθημερινή αποτοξίνωση είναι γεγονός, καταγράφεται ως ένα σημαντικό κέρδος. Δυστυχώς είμαστε στην εποχή που τα παραδοσιακά αυτονόητα χρειάζονται επανασύσταση σε νέους και γέρους. Αυτονόητο ήταν πάντοτε το περπάτημα, η βολτούλα μας, η έξοδος από τους τέσσερις τοίχους.
Την ίδια στιγμή, ειδικά σε περιοχές όπως αυτή που μένω τα τελευταία 7 χρόνια, που έχουν ακόμα κάπως πιο πολλά δέντρα και γενικά σε όλες οι επαρχιακές πόλεις και χωριά, ο καθαρός αέρας αλλάζει τελείως τη διάθεση, τη θέαση των πραγμάτων και την ψυχολογική κατάσταση. Ειδικά σε μια τόσο στρεσογόνα περίοδο, το περπάτημα, η ενδοσκόπηση, η συζήτηση, το απλό «καλησπέρα» με τον γείτονα ή τον περαστικό, είναι ευεργετικότατα για την ψυχική μας υγεία.
Προφανώς βέβαια τώρα το καλοκαίρι με τον καύσωνα να κυριαρχεί, όλο αυτό θέλει μια άλλη αντιμετώπιση. Είτε είστε πρωινοί τύποι, που το περπάτημα πριν τις 7μιση για παράδειγμα σας είναι παιχνιδάκι – ομολογώ δεν μπορώ να συμμετάσχω σε αυτό το εγχείρημα – είτε σας αρέσει το σούρουπο, υπάρχει χρόνος για την αγαπημένη ασχολία, αρκεί να υπάρχει θέληση. Μην το υποτιμάτε λοιπόν και κυρίως σε προορισμούς διακοπών. Είτε είναι ο τόπος καταγωγής σας, είτε ένας εποχιακός προορισμός, θα γνωρίσετε καλύτερα το μέρος, θα δείτε ανθρώπους και τοπία, θα αναζωογονηθείτε σωματικά και ψυχικά.
Είμαστε σε μια εποχή που η ψηφιακή προσέγγιση των πραγμάτων πάει να αντικαταστήσει πλήρως τη δια ζώσης εμπειρία. Μέσα από μια ακολουθία δύσκολων καταστάσεων όμως, μας δίνεται η ευκαιρία να ανακαλύψουμε πράγματα που είναι «εκεί», άλλα δεν τα βλέπουμε. Σαν τα παιδιά, που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να παίξουν πια στην αλάνα ή στον δρόμο και αναλώνονται σε μια παιχνιδοκονσόλα, πάμε να γίνουμε αυτοί που ταξιδεύουν 300 χιλιόμετρα για διακοπές, και το μόνο που αλλάζει είναι το location status στο κινητό τους. Βγες έξω, να σε φυσήξει ο αέρας, να σε δει ο ήλιος, να μιλήσεις με συνανθρώπους, να σκεφτείς που πας. Να περπατήσεις.
Με βήματα σταθερά που μόνο μπροστά μπορούν να σε πάνε!
Κατερίνα Στικούδη
Σχετικά άρθρα
Δημοφιλή άρθρα
