Νανά Παλαιτσάκη: Mιλά για το νέο βιβλίο που έγραψε με αληθινές ιστορίες γυναικών

Η αρχική ιδέα ήταν απλή. Μια μάχιμη και πολύ αναγνωρίσιμη δημοσιογράφος, που τα τελευταία 35 χρόνια έχει μεταδώσει χιλιάδες ιστορίες ανθρώπων, έχοντας παράλληλα και η ίδια βιωματικές εμπειρίες, ως γυναίκα, μητέρα και σύντροφος αφηγείται, με γραφή γρήγορη και χρονογραφηματική, δέκα πραγματικές ιστορίες γυναικών σε ένα φιλόσοφο με σπουδές στις συμπεριφορικές επιστήμες.

Διαβάζοντας το νέο βιβλίο της δημοσιογράφου Νανάς Παλαιτσάκη, 10 αληθινές ιστορίες γυναικών ένα είναι σίγουρο. Θα ταυτιστείς. Όχι με όλες τις ιστορίες αλλά ούτε μόνο με μία. Είναι τουλάχιστον τρεις τέσσερις οι ιστορίες με τις οποίες εγώ προσωπικά ταυτίστηκα. Με τα «Πρέπει της τέλειας Νεφέλης» να είναι η αγαπημένη μου ιστορία και "Η Αυτοτιμωρία της Μάρως" αυτή για την οποία είπα: είμαι εγώ!

Το βιβλίο δεν έχει, όμως, μόνο να σου διηγηθεί 10 ιστορίες που στόχο έχουν να αγγίξουν ευαίσθητες χορδές σου. Έρχεται και για να δώσει λύσεις. Η ίδια η συγγραφέας μας εξηγεί το πώς.

10 αληθινές ιστορίες… που σου έχουν εκμυστηρευτεί. Νανά, πιστεύεις ότι γενικά είσαι άνθρωπος που τον εμπιστεύονται;

Αυτό αποδεικνύεται καθώς οι άνθρωποι μου εξιστορούν γεγονότα δικά τους ή και δικά τους μυστικά.

Πώς έχεις κερδίσει αυτή την εμπιστοσύνη;

Νομίζω για έναν πολύ απλό λόγο. Τους ακούω. Τους δίνω χρόνο να μιλήσουν χωρίς να διακόπτω...

Οι άνθρωποι αντιδρούν και «κλείνονται» όταν καταλάβουν ότι επιθυμεί ο άλλος να τους κρίνει ή να τους κατακρίνει .

Αυτό το είχα υιοθετήσει και ως τακτική στις συνεντεύξεις μου. Δεν καθόριζα πλάνο από πριν. Καθόμουν απέναντι στον πρωταγωνιστή μου και τον άφηνα να ξεκινήσει να μιλάει με την πιο απλή ερώτηση « πως είστε σήμερα» ;

Δεν πιστεύετε τι μπορεί ν’ ακούσετε ως απαντήσεις …. Οι άνθρωποι αφηγούνται εκπληκτικές ιστορίες, όταν νιώσουν ότι ο «απέναντι» τους ακούει ..

Έχω ακούσει ως δημοσιογράφος γεγονότα που ποτέ δεν πίστευα ότι μπορεί να συμβούν. Κι αυτό που κατάλαβα είναι ότι «ποτέ μην πεις ποτέ», γιατί μπορεί να γίνεις πρωταγωνιστής ιστορίας στην οποία στο παρελθόν υπήρξες μάρτυρας.

Και συμβουλεύεις;  

Ποτέ δεν πίστεψα στις συμβουλές. Και ποτέ δεν πίστεψα στην κριτική. Αυτό που λέω πάντα όταν με εμπιστεύονται οι άνθρωποι είναι να βλέπουν τα γεγονότα.

Τα γεγονότα λένε πάντα την αλήθεια. Αυτό μας οδηγεί σε λύσεις. Όχι οι συμβουλές των άλλων.

Δες τι έχει γίνει στο παρελθόν, για να μαντέψεις το μέλλον. Άρα δεν υπάρχει κανένας ιδιαίτερος λόγος να κρίνεις ή να συμβουλέψεις κάποιον, παρά μόνο να τον προτρέψεις να δει τα γεγονότα που  έφεραν τον ίδιον στην σημερινή του πραγματικότητα.

Παρόλα αυτά συνεργάζεσαι με ένα ψυχολόγο στο βιβλίο σου.

Ναι, γιατί δεν είμαι ο ειδικός. Ο επιστήμονας δίνει τα εργαλεία εκείνα που αν τα γνώριζαν ή αν τα γνωρίζαμε θα είχαμε διευκολύνει την ζωή μας πολύ περισσότερο.

Αυτό το βιβλίο δεν ήθελα να είναι μόνο μια συλλογή ωραίων ιστοριών με πρωταγωνίστριες γυναίκες. Ήθελα και θέλω να λειτουργήσει ως οδικός επιβίωσης, ως ένα φύλλο πορείας, την εποχή που οι περισσότεροι δεν έχουν και χρήματα για ν’ απευθυνθούν στον ειδικό

Ο Δημήτρης λοιπόν μετά από το τέλος της κάθε ιστορίας παρουσιάζει τους τρόπους που αν τους ήξερε  η πρωταγωνίστρια θα είχε απελευθερωθεί από τους δαίμονές της.

Καταστάσεις όπως;

Η κατάθλιψη, η τελειομανία, οι ψυχαναγκασμοί, η κακοποίηση, η αϋπνία, οι βουλιμικές κρίσεις, οι παρεμβάσεις της οικογένειας στο ζευγάρι, ένα παιδί που χαρακτηρίζεται από την μητέρα του σαν προβληματικό, η πλήξη, η απάτη, η τελειομανία , οι τοξικές σχέσεις και οι ενοχές.

Καταστάσεις στις οποίες εγκλωβίζονται όλες οι γυναίκες. Δεν είναι τυχαίο ότι διαβάζοντας το βιβλίο οι περισσότερες γυναίκες αναφέρουν ότι ταυτίζονται με τουλάχιστον δυο ή τρεις ιστορίες.

Εικόνα

Προτιμάς τα bullet points, τις αλλαγές κλειδιά της γνωσιακής ψυχολογίας  ή το πάμε πίσω πολύ πίσω για να βρούμε τι πήγε στραβά;

Προτιμώ τη γνωσιακή. Προτιμώ τρόπους που δεν καθυστερούν την αλλαγή. Θέλω τον άλλον να τον απελευθερώσω όσο πιο σύντομα μπορώ από τον δυσάρεστο εγκλωβισμό που του δημιουργούν μια κατάθλιψη, ένα άγχος, μια φοβία, μια προβληματική κατάσταση. Και πιστεύω πραγματικά ότι μικρές παρεμβάσεις γίνονται μια μικρή αλλαγή για να οδηγήσει σε μια μεγάλη. Θέλω τον άνθρωπο να τον σηκώσω πολύ γρήγορα. Δεν μπορώ να τον βλέπω καθηλωμένο. Αν κάνει το πρώτο βήμα, μετά όλα παίρνουν τον δρόμο τους.

Ο Δημήτρης, όπως σου είπα, δίνει σε κάθε πρόβλημα με το οποίο συνδέεται η ιστορία, τα πέντε κλειδιά τα οποία, εάν τα γνωρίσεις, μπορείς να αυτοθεραπευτείς.

Εσύ ως Νανά συνδέεσαι εύκολα με τους άλλους; Κάνεις εύκολα φίλους;

Ως δημοσιογράφος, συγγραφέας, ως Νανά γνωρίζω πολύ κόσμο. Συνδέομαι εύκολα και αυθόρμητα. Ξέρω πώς να συνδέομαι. Αυτό είναι και το μήνυμα του βιβλίου. Ότι όλοι είμαστε συνδεδεμένοι. Και μερικές φορές η σύνδεση είναι κάτι πολύ σημαντικό, ακόμα κι αν δεν έχει μεγάλη διάρκεια. Δεν είναι δηλαδή σχέση ζωής όπως μια φιλία ή μια συντροφική σχέση ή η σχέση με το παιδί μας, αλλά η συνάντηση μεταξύ ανθρώπων παράγει ενέργεια  και αυτή η ενέργεια εκφράζεται.

Δεν θεωρείς δηλαδή ότι η φιλία είναι μια απλή σύνδεση;

Η φιλία είναι κάτι άλλο. Είναι δώρο στη ζωή των ανθρώπων. Πολλές φορές όμως νομίζουμε ότι έχουμε φίλους, ενώ στην πραγματικότητα δεν είχαμε, είχαμε απλώς γνωστούς.  

Υπάρχει τρόπος να αναγνωρίσεις τους αληθινούς φίλους;

Θα σου πω το εξής: Αν πιστεύεις πώς έχεις αληθινούς φίλους γράψε σε ένα χαρτί ποιον θα μπορούσες να καλέσεις να έρθει στα 3 τα ξημερώματα στο σπίτι σου για να σου δώσει 50 ευρώ χωρίς να εξηγήσεις τον λόγο . Αν υπάρχει, αν θεωρείς ότι θα εμφανιστεί, τότε μιλάμε για αληθινό φίλο.

Αποδοχή και υποστήριξη επομένως. Αυτό ζητάς από έναν αληθινό φίλο;

Αποδοχή και μοίρασμα. Θεωρώ ότι ήμουν τυχερή στη φιλία.  Έχω φίλους εδώ και 35 χρόνια που δεν αντικαθίστανται ούτε με οικογένεια. Όταν έχεις καλούς φίλους έχεις τα πάντα σε αυτή τη ζωή. Το πιστεύω αυτό. Θεωρώ ότι η μεγαλύτερη προίκα στη ζωή μου είναι οι φίλοι μου. Δυο πράγματα είπα στον γιο μου ότι θέλω να του αφήσω, άμα γίνω αστρόσκονη: τα βιβλία μου και τους φίλους. Είναι οι δύο θησαυροί μου.

Και στον έρωτα; Ήσουν τυχερή;

Όχι. Θεωρώ ότι δεν έχω πετύχει καθόλου. Αν εξαιρέσω τον πατέρα του παιδιού μου, που γνώρισα σε πολύ νεαρή ηλικία πριν ασχοληθώ με την τηλεόραση, θεωρώ πως ήμουν άτυχη στον έρωτα.

Γιατί;

Γιατί οι άνδρες στη ζωή μου ερωτεύονταν το καρτούν Νανά, τη δημοσιογράφο, την παρουσιάστρια, όχι τη Νανά που είχε ανάγκες… φοβόνταν, πονούσε, πεινούσε. Οι μεγαλύτεροι έρωτες, πλατωνικοί εννοείται ήταν με συγγραφείς και μουσικούς.

Εννοείς ότι έχεις κάνει σχέση με συγγραφέα;

Όχι, εννοώ ότι τους έχω ερωτευτεί διαβάζοντας τα βιβλία τους. Έχει αλλάξει ο τρόπος που βλέπω τον κόσμο μέσα από αυτούς. Αυτό εννοώ όταν λέω έρωτα.

Πιστεύεις όμως στην αξία της συντροφικής σχέσης;

Η συντροφικότητα, όταν επιτευχθεί, είναι θείο δώρο. Δεν είναι όμως κάτι εύκολα επιτεύξιμο. Εγώ δεν τα έχω καταφέρει και τόσο καλά με τις συντροφικές σχέσεις. Πιστεύω όμως περισσότερο στους συνοδοιπόρους στη ζωή. Ο γιος μου για παράδειγμα, παρόλο που ζει τα τελευταία 15 χρόνια στην Γερμανία, είναι ένας συνοδοιπόρος για εμένα.

Στο βιβλίο σου είναι εμφανές ότι οι άνθρωποι σού εμπιστεύτηκαν τις ιστορίες τους. Εσύ εμπιστεύεσαι τους άλλους; Με ποιον θα μοιραζόσουν μια απόκρυφη ιστορία σου;

Με την Μάρω, την Έρη, τον Γιώργο , τον γιό μου.

Διάβασε ακόμα:  Κίκκα Ουζουνίδου, συγγραφέας που έκανε το τραύμα της παιδικής της ηλικία βιβλιο  και Ο εισβολέας στο γάμο σου - συνέντευξη με τον Θάνο Ασκητή.