Δήθεν ενωμένη οικογένεια ή διαζύγιο;

Πολλάκις ευρισκόμενοι όλοι μπροστά στη θέα ενός διαζυγίου, είτε αυτό αφορά εμάς είτε τις ζωές τρίτων, έχουμε αναρωτηθεί και αναζητήσει τις αληθινές επιπτώσεις που αυτό θα έχει στις παιδικές και εφηβικές ψυχές. Η εξίσωση, εδώ, φαίνεται ανεπίλυτη, καθώς για κάθε περίπτωση διαζυγίου υπάρχει ειδικός χειρισμός και λίγοι είναι αυτοί οι οποίοι αναζητούν εξειδικευμένη βοήθεια για τα επόμενα βήματα.

Διάβασε ακόμα τις 10 πιο κοινές αιτίες διαζυγίου

Το διαζύγιο -που από την πατερική παράδοση έχει ενοχοποιηθεί σχεδόν σαν τον απαγορευμένο καρπό (malum) της ανθρώπινης ανάγκης για συμβίωση, μέσα από το «ο ουν ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος μη χωριζέτω», στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο- δημιουργεί αμφιλεγόμενες συζητήσεις μεταξύ επιστημόνων (θα τολμήσω να πω και μεταξύ διαζευγμένων). Οι επιπτώσεις είναι άμεσα συνυφασμένες με τις αιτίες του διαζυγίου, καθώς ύστερα από αυτό πέφτουν οι μάσκες. Οι αδιάφοροι σύζυγοι ή οι ακατάλληλοι γονείς θα αποκαλυφθούν, διότι, πλέον, δεν θα κρύβονται πίσω από την εικόνα μίας οικογένειας που ενδεχομένως να συντηρεί μονομερώς ο άλλος / η άλλη σύζυγος. Το διαζύγιο έχει να προσφέρει πολλά σε μικρούς και μεγάλους και όλα εξαρτώνται από την προσωπική εργασία που είναι διατεθειμένος ο καθένας να καταβάλει στη μετέπειτα ζωή του.

Το Ευαγγέλιο της Ψυχολογίας του Διαζυγίου

Η Ψυχολογία οργανώνει αυτό που ήδη είναι μέσα μας, το εξωτερικεύει, το ονοματίζει, του αποδίδει ορθές συντεταγμένες και στο τέλος βοηθά να συμφιλιωθείς με αυτό. Το διαζύγιο δεν είναι από μόνο του τόσο επιζήμιο όσο θα ήθελαν να πιστεύουν πολλοί. Ο εσωτερικός αναβρασμός μιας δήθεν ενωμένης οικογένειας είναι σίγουρα πολύ χειρότερη λύση από μια ειρηνική διάσπαση διαζυγίου. Το ότι διασπώ τον ζυγό δεν σημαίνει πως καταστρέφω αυτό που ο καθείς σηκώνει σε κάθε του πλευρά. Σημαίνει απλώς ότι αλλάζω την ισορροπία των μερών του. Η συμμετρία της γονεϊκής μέριμνας δεν είναι προνόμιο των έγγαμων μόνο, αλλά κατόρθωμα ζωής όλων όσοι είναι συνειδητοποιημένοι για το τι σημαίνει «γονέας», «παιδαγωγός» και «άνθρωπος», ανεξαρτήτως οικογενειακής κατάστασης. Το διαζύγιο από μόνο του δεν σε καταστρέφει - συχνά σε αφυπνίζει και μπορεί να γίνεις καλύτερος γονέας. 

Διάβασε ακόμα: Xώρισες; Αυτά είναι τα στάδια που θα περάσεις

Τι παθαίνουν τα παιδιά που οι γονείς τους μένουν μαζί ενώ θα ήταν καλύτερο να χωρίσουν

Τα παιδιά των χωρισμένων γονέων βρίσκονται συχνά στην περιδίνηση μιας ψευδεπίγραφης καταστροφής οικογενειακών ιστών, όπως η κοινωνία την εννοεί, ενώ αγνοείται και παρακάμπτεται πλήρως η σπουδαιότητα της ενδοπροσωπικής ευθύνης για εσωτερική διόρθωση σε ό,τι πήγε στραβά. Οι περισσότεροι εξετάζουν εικόνες και όχι πρόσωπα. Τα παιδιά που οι γονείς μένουν μαζί για όλους τους λάθος λόγους γίνονται παιδιά με εσωτερικό διχασμό, που σε κάποια φάση της ζωής τους θα παρακαλέσουν για τον επίσημο και απενοχοποιημένο χωρισμό, προκειμένου να ζήσουν την αλήθεια.

Τα παιδιά δεν κινδυνεύουν από τα διαζύγια

Κινδυνεύουν από τους γονείς και τη συμπεριφορά τους εντός ή εκτός γάμου. Στην ειρηνική και συναινετική διάσπαση ενός διαζυγίου θα υπάρξει η απώλεια μίας εικόνας, ως οικογένειας, την οποίαν, όμως, θα αντιμετωπίσουν ως μια οιαδήποτε άλλη απώλεια στη ζωή τους, όχι ως μια λεηλασία στο προσωπικό και διαπροσωπικό τους γίγνεσθαι. Θα περάσουν απ’ όλα τα στάδια του πένθους (άρνηση, διαπραγμάτευση, θυμός, λύπη και αποδοχή) και στο τέλος θα επαναπροσδιορίσουν τις σχέσεις τους με τους γονείς τους ξεχωριστά. Ο τυχόν τραχύς επαναπατρισμός σε αυτές τις σχέσεις δεν φέρνει στο εδώλιο του κατηγορουμένου το διαζύγιο ως πράξη, αλλά κυρίως τα πρόσωπα που εμπλέκονται σε αυτήν. Το όνειρο κάθε οικογένειας είναι να μείνει ενωμένη με τρόπους ουσιαστικούς και κοσμικούς. Το ευκταίο θα είναι πάντα ο συνδυασμός τους, ωστόσο, στην περίπτωση που τα μέλη πτωχεύουν ψυχικά εντός γάμου, προέχει η αλήθεια των προσώπων.

Διάβασε ακόμα: Τι είναι το σύνδρομο της παραίτησης και Mοναξιά ή μοναχικότητα, γιατί είναι σημαντικό να καταλαβεις τη διαφορά. 

Εικόνα

Η Χριστίνα Μπογιατζή γεννήθηκε το 1976 στην Αθήνα και είναι Αναπτυξιακή Ψυχολόγος (Παιδοψυχολόγος) και Λογοπαθολόγος. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Νεας Υόρκης (N.Y.U.) στις Η.Π.Α. και απο το 2003, εργάζεται σε ιδιωτικό γραφείο Νοτίων Προαστίων ασκώντας Συμβουλευτική Γονέων, Ψυχοθεραπεία, ομαδική -ατομική- και Λογοθεραπεία σε παιδιά και ενήλικες.  Είναι Υπ. Διδάκτωρ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών μελετώντας το θέμα του προεφηβικού ναρκισσισμού.  Διδασκει στο Μητροπολιτικό Κολλέγιο Αθηνών την Ψυχολογία και είναι συγγραφέας του βιβλίου «Το άγαλμα, το φάντασμα και το Πρόσωπο». Αρθρογραφεί σε ψηφιακές εφημερίδες και περιοδικά καθώς και πραγματοποιεί σεμινάρια για γονείς μέσω της Σχολής Γονέων του Δήμου Γλυφάδας. Τέλος, βρίσκεται σε εθελοντικές Αποστολές με το ίδρυμα Σταυρος Νιάρχος.